Είναι να απορεί κανείς

Είναι να απορεί κανείς. Πώς γίνεται στην «εκσυγχρονισμένη δημοκρατική κοινωνία μας» να παρακολουθούμε καθημερινά την καθεστωτική αναρχία των «λίγων». Ποια η κατάντια των πολλών, που ως αγέλη οδηγούνται στο «μαντρί», που ως ποντίκια μαγεύονται από την φλογέρα, να μην τους έχει μείνει ούτε δείγμα αντίστασης και ελευθερίας πνεύματος. Ποια η κατάντια του πολιτισμού μας που υπακούει σε ό,τι του προστάζει η εγκόσμια παντοκρατορία των ΜΜΕ, που συγχρονισμένα και σχεδόν μαγευτικά δημιουργούν τις συνθήκες (και δυστυχώς επιτυγχάνουν) για τον «τέλειο» χορό. Ένα χορό που εδώ και τρεις μήνες, ακατάπαυστα παίζουν και οι «πολλοί» χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς. Οι δε «τραγουδιστές» επιλέχθηκαν… να είναι έντεχνα φάλτσοι, γιατί τα νέα δεδομένα προστάζουν κακόηχα και βασανιστικά ακούσματα, σε μια απίστευτα οργανωμένη συγχορδία.

Είναι φοβερό που το πικρό το πλασάρουν για γλυκό και οι «πολλοί» ξεροσταλιάζουν και καθημερινά αδημονούν να το γευτούν, γιατί έτσι τα ΜΜΕ το απαιτούν. Ζούμε μια θεατρική παράσταση όπου η σκηνοθεσία είναι εκπληκτική, το σενάριο μοναδικό και οι πρωταγωνιστές πλαστοί και κακοί κομπάρσοι, που «λάμπουν» σαν «χολιγουντιανά» αστέρια και παρουσιάζουν τις καθημερινές αισχρολογίες τους, από τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα κιτρινισμένα οχτάστηλα τους. Το θέατρο του παραλόγου δίχως ηθοποιούς, γιατί αυτοί υποκρίνονται και δεν ποιούν ήθος αλλά τείχος, τείχος στην αλήθεια, την πραγματικότητα, την εγκάρδια αγάπη και δημιουργία, που χρόνια τώρα ο μοναστηριακός βίος του Γέροντα Εφραίμ παράγει νυχθημερόν ακατάπαυστα.

Ακόμη και εάν υπάρχουν ατέλειες ίσως και λάθη στη δύσκολη μοναστηριακή πορεία, δεν μπορεί να αναιρούν το σύνολο των προσφορών της Βατοπαιδινής αδελφότητας. Στο κλασικό πλέον «ερώτημα» των ανταλλαγών και των υπερεκτιμήσεων αυτών, η απάντηση βρίσκεται στην αναποτελεσματική εμπορική πολιτική που οι Πατέρες έχουν. Δεν είναι έμποροι, δεν είναι διαπραγματευτές. Είναι Μοναχοί οι οποίοι καταβάλουν τα μέγιστα για την καθημερινή τους άσκησή, χωρίς κοσμικά ανταλλάγματα και χωρίς ίχνος πονηριάς και επιχειρηματικής προσέγγισης. Η μόνη δυνατή σχεδίαση βρίσκεται στην πνευματική χάραξη και την αμέριστη φιλανθρωπία και όχι στην εγκόσμια υλική ενασχόληση, που στοργικά οι Πατέρες παραδίδουν στους λαϊκούς. Εάν τώρα οι πιστοποιήσεις και οι παραινέσεις κάποιων λαϊκών κατάφεραν να «ξεγελάσουν» την προκαθορισμένη καλή προαίρεση των Πατέρων, είναι σίγουρα κάτι που καλό είναι να εντοπιστεί και να απομακρυνθεί από τις τάξεις τους.

Εάν θα τολμούσαμε να αποδεχτούμε τον όρο «businessman», που οι αισχρολόγοι του κρέμασαν στο σταυρό του μαρτυρίου του, θα λέγαμε ότι διαχειρίστηκε ως «κορυφαίος διευθύνων σύμβουλος» το μέλλον χιλιάδων «νέων και παλαιών στελεχών» που αδυνατούσαν να επιβιώσουν στη ζούγκλα της καθημερινής «εργασίας», καταφέρνοντας να ανεβάσει την πνευματική τους «παραγωγή», σμιλεύοντας και δημιουργώντας ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ. Όταν η πλαστή κοινωνία των ΜΜΕ έχει γαλουχηθεί στο πώς να παρουσιάζει τους ήρωες σε προδότες και τους πρωτοπόρους σε τελευταίους, είναι λογικό να έχουν ρίξει όλα τους τα φώτα και τους προβολείς, μήπως έτσι καταφέρουν να παραπλανήσουν και να θολώσουν την υπάρχουσα λάμψη του Γέροντα.

Όλοι εκεί στο ψεύτικο βασίλειο των ΜΜΕ, νομίζουν πως κατοικούν σε μεγάλα «παλάτια» και ως ιππότες κάθονται σε χρυσούς θρόνους αποφασίζοντας για τις τύχες του λαού, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν και θα καταλάβουν ότι είναι χρυσόμυγες καθισμένες στην «αυτοκρατορία» των ακαθαρσιών τους. Ας τους λυπηθούμε και ας καταβάλουμε την μέγιστη προσπάθεια να προσευχηθούμε για αυτούς, αλλά και για τον Γέροντα Εφραίμ και τους Βατοπαιδινούς Πατέρες που αγόγγυστα ανεβαίνουν το Γολγοθά τους κουβαλώντας τον Σταυρό του μαρτυρίου τους…Θεού επιτρέποντος.

Κυριακόπουλος Λ. Ελευθέριος