Αποστολή στο Άγιον Όρος (2o μέρος)

Συνέχεια του άρθρου του Ανδρέα Παράσχου

Το 1ο μέρος είναι στο

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – μέρος 1ο

Μοναστήρι ή γιάφκα

Μαζί με άλλους 13 Κύπριους φτάσαμε στον Αρσανά του Βατοπαιδίου με καραβάκι από την Ιερισσό, την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, γύρω στις 9.30 το πρωί. Ο Εφραίμ ήταν στην Κεντρική Πύλη της Μονής, περιμένοντας κάποιο υψηλόβαθμο κληρικό από το Φανάρι, όπως ελέχθη. Ήταν ο Πριγκιπονήσων και Πάσης Προποντίδος Ιωσήφ, γεγονός που ισοδυναμούσε με έμπρακτη συμπαράσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τον Κύπριο ηγούμενο Βατοπαιδίου. Όπως με πληροφόρησε άνθρωπος, που είναι συχνός επισκέπτης της Μονής, το Οικουμενικό Πατριαρχείο λαμβάνει μεγάλη βοήθεια από τη Μονή Βατοπαιδίου κάθε χρόνο. Στην Πύλη της Μονής μαζεύτηκαν πολλοί των προσκυνητών και αρκετοί των μοναχών, για να προϋπαντήσουν τον επίσκοπο του Φαναρίου.

Στην ρεσεψιόν…

Ο Χρίστος με πολυετή θητεία επισκέψεων στο Βατοπαίδι και ένθερμος συμπαραστάτης του Εφραίμ, μάζεψε από όλη την ομάδα τα διαμονητήρια και μαζί του κατευθυνθήκαμε στην υποδοχή των περιβόητων πολυτελών κοιτώνων με τα τζακούζι, όπως διαλαλούσαν τα ρεπορτάζ των αθηναϊκών καναλιών… Όντως, οι κοιτώνες στο Βατοπαίδι είναι πολύ καλύτεροι από άλλα μοναστήρια που έτυχε να δω και όπως μαρτυρούν και πολλοί προσκυνητές με προτέραν πείρα. Είναι καθαροί, με θέρμανση, με σεντόνια και πετσέττες πλυμμένα στο πλυντήριο της Μονής. Είδαν να υπάρχουν κοιτώνες των έξι ατόμων, των τεσσάρων, των τριών και του ενός. Όλοι με κοινόχρηστα αποχωρητήρια και ντούς. Στο καράβι, το Σάββατο που φεύγαμε από τη Δάφνη, ένας καχύποπτος ελλαδίτης συνταξιδιώτης μας διατύπωσε την εκτίμηση, ότι και να υπάρχουν κάποιοι κοιτώνες πολυτελείας, με τον ντόρο που έγινε θα τους έχουν κλειδαμπαρώσει οι Βατοπαιδινοί. Πιθανόν…

Παντού σκαλωσιές

Εκείνο, πάντως, που κάνει εντύπωση με την πρώτη ματιά στη Μονή Βατοπαιδίου είναι ο οικοδομικός οργασμός που υπάρχει. Στα μισά, σχεδόν, από τα θεόρατα οικοδομήματα υπάρχουν στημένες σκαλωσιές και εργάτες- πλείστοι ξένοι- με ένα πρόχειρο υπολογισμό πρέπει να ξεπερνούν τους εκατό. Ο ίδιος, ο ηγούμενος Εφραίμ, μας πληροφόρησε ότι επειδή τα κτίσματα είναι βυζαντινά η συντήρησή τους στοιχίζει γύρω στις 4000 ευρώ το μέτρο, ενώ οι Μονή έχει 35.000 τ.μ. στεγασμένων χώρων. Η πρώτη μέρα μέχρι τον εσπερινό, γύρω στις 4 το απόγευμα, πέρασε χαλαρά. Περπάτησα τριγύρω, προσπαθώντας να εξερευνήσω το τεράστιο οικοδομικό σύμπλεγμα της Μονής, το μισό από το οποίο έχει ήδη συντηρηθεί, αλλά το υπόλοιπο, όντως, χρειάζεται τη φροντίδα μαστόρων. Εντυπωσιακός- για οικοδόμημα χιλίων ετών- είναι πάντως ο Πύργος της Μεταμορφώσεως που έχει το ύψος 15 όροφου κτηρίου.

Βαριά η καλογερική

Στην περιήγησή μου στο μοναστήρι συνάντησα και συνομίλησα με μερικούς των Κυπρίων μοναχών του Βατοπαιδίου. Τον π. Ιωσήφ από το Παραλίμνι, ο οποίος βρίσκεται εκεί 20 ολόκληρα χρόνια και, όπως αντιλήφτηκα, ασχολείται επισταμένα με τα κειμήλια του Βατοπαιδίου, των περιφήμων χρυσοβούλλων μη εξαιρουμένων. Εξού και μας εξήγησε πως εκείνα τα « ντοκουμέντα» αποδεικνύουν την κυριότητα του Βατοπαιδίου επί διαφόρων γαιών. Τόν πάντοτε χαμογελαστό π. Ευθύμιο από τα Λειβάδια της Λάρνακας, ο οποίος ασχολείται με τα αμπέλια και φτιάχνει και κρασί. Και τον Ηρακλείδιο, ο οποίος φροντίζει την αποθήκη, αστειευόμενος- όταν τον ρώτησα- μου πρότεινε τα χέρια του να δώ τα σημάδια από τις αλυσίδες, που τον έδεσαν και τον έσυραν με το ζόρι στο Βατοπαίδι. Συνάντησα, ακόμα, και το Νεόφυτο, γιο μιας καλής συναδέλφου από τα χρόνια μου στο ΡΙΚ. Ρώτησα και τους τέσσερις πως αποφάσισαν να πάνε στο μοναστήρι και αν το μετάνιωσαν. Οι απαντήσεις τους ήταν κάθετες, αλλά κυρίως η διάθεσή τους ήταν το στοιχείο που έπειθε για την αλήθεια των πραγμάτων, παρόλο που το πρόγραμμα του συγκεκριμένου μοναστηριού (και των υπολοίπων του Αγίου Όρους φαντάζομαι) καθιστά πέραν πάσης αμφιβολίας σαφές, το ότι να κλειστείς σε μοναστήρι δεν είναι και η ευκολότερη άσκηση επί γης…
Συνεχίζεται…