Λίγη υπομονή ακόμη… (ήτοι, περί βλακείας)

Διαβάζοντας τους αστείους ισχυρισμούς μιας δικηγόρου για τις απειλές που εκτόξευσε εναντίον της ο μοναχός Αρσένιος και βλέποντας την συνέντευξη – εκτελεστικό απόσπασμα του συζύγου της σε ιδιωτικό κανάλι, αναρωτιέμαι ποιος θα μας προστατεύσει από τους κάθε λογής φαιδρούς και επικίνδυνα τυχοδιώκτες κάθε επαγγελματικής τάξης (πολιτικούς, δημοσιογράφους, δικηγόρους, κλπ) οι οποίοι με το «πυροτέχνημα» του λεγόμενου «σκανδάλου» του Βατοπαιδίου, διεκδίκησαν και εξακολουθούν εναγωνίως να διεκδικούν λίγες ώρες προβολής,… λίγες ώρες διασημότητας και κυρίως ένα τρόπο να «βγούνε μπροστά» να γίνουν πρωταγωνιστές. Βιώνουμε μία βίαιη και αγελαία προώθηση στην επικαιρότητα μέσω των λεγομένων ΜΜΕ (κατ’ εμέ, μέσων μαζικού εξευτελισμού) διαφόρων προσωπικοτήτων της απόλυτης μετριότητας και της απόλυτης πνευματικής κενότητας που υπό την μορφή αγέλης, έχουν κατακλύσει όλες τις κοινωνικές τάξεις, εξωθώντας βίαια στο περιθώριο, κάθε μορφής λογική, νηφάλια και ψύχραιμη φωνή, περιορίζοντας δραστικά το πεδίο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αντιλήψεων από ανθρώπους σοβαρούς, πνευματικούς και πραγματικά ικανούς.

Ανθρωποι ανόητοι αλλά συνάμα και επικίνδυνοι, ακροβατούν μεταξύ δημοσιότητας και παρανομίας, επιχειρώντας να διαταράξουν την προσωπική και ατομική κοσμοθεωρία μας. Πλημμυρήσαμε από επικίνδυνους βλάκες δημοσιογράφους, πολιτικούς, δικηγόρους, καθηγητές, συνδικαλιστές, ερευνητές, και κάθε λογής «ειδήμονες» της απόλυτης κενότητας, της απόλυτης βλακείας.

Ασυναίσθητα μου έρχεται στο μυαλό το βιβλίο – μελέτη του Ευάγγελου Λεμπέση με τίτλο «η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο» που δημοσιεύθηκε το 1941 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σπηλιώτη, όπου διαβάζω «Η έμφυτη τάση του βλάκα -η οποία πολύ συχνά φτάνει σε αληθινή μανία- να ανήκει σε ισχυρές και όσο γίνεται περισσότερες πάσης φύσεως οργανώσεις εξηγείται πρώτον από την ευκολία της αγελοποίησης, στην οποία μόνιμα υπόκειται, λόγω έλλειψης ατομικότητας (από δώ και το μίσος του εναντίον του ατόμου και του ατομικισμού) και δεύτερο από το ατομικό ζωώδη πανικό, από τον οποίο μόνιμα κατατρύχεται, λόγω του δικαιολογημένου φόβου μήπως μπεί σε οποιουδήποτε είδους προλεταριάτο. Η τάση αυτή αποτελεί ακαταμάχητο τεκμήριο για τον βαθμό της πνευματικής του αναπηρίας. Ετσι δημιουργείται αυτόματη συρροή βλακών στις κάθε λογής οργανώσεις οι οποίες αν είναι συμφεροντολογικές, διατηρούν τουλάχιστον την σοβαρότητα των συμφερόντων τους, εάν όμως είναι «πνευματικές» φτάνουν με τον καιρό σε πλήρη βλακοκρατία».

Αυτή την απόλυτη βλακοκρατία φοβάμαι, μήπως απειλήσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας. Γιαυτό λοιπόν ο Γέροντας Εφραίμ και οι 110 Πατέρες της Μονής, πρέπει να αντέξουν. Να συνεχίσουν τον αγώνα και την προσευχή για όλους εμάς, για να διατηρήσουν ζωντανή την ελπίδα μας, να μην υποκύψουμε στον διαρκώς εντεινόμενο αφανισμό κάθε πνευματικής αξίας, να αντέξουμε στον βίαιο αφανισμό της ίδιας της λογικής, στον εξευτελισμό της αλήθειας.

Η αλήθεια στο τέλος θα λάμψει. Και η δικαιοσύνη θα λειτουργήσει «ΘΑΡΣΕΙ, ΤΟ ΤΟΙ ΔΙΚΑΙΟΝ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕΓΑ» είπε ο Ισοκράτης.

Κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.

Στέργιος Γιαλάογλου – Ξάνθη