Κατάκριση – συκοφαντία – Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.

Πλήθος ειδήσεων, σχολίων και επικρίσεων δημοσιεύονται καθημερινά για την Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου. Σε ορισμένες περιπτώσεις αρνητικά σχόλια ακούγονται και από ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στον χώρο της Ορθοδοξίας. Τι σχέση έχουν όμως αυτά με την πραγματικότητα ή ακόμη περισσότερο, με τον ορθόδοξο τρόπο ζωής και σκέψης;
Το παρόν σχόλιο συνεγράφη, με αφορμή ορισμένες δηλώσεις και σχόλια ανθρώπων που τυπικά ή/και ουσιαστικά ανήκουν στην Ορθοδοξία. Μία από τις βασικές διδασκαλίες των Γερόντων είναι ότι:
“για να ειπωθεί ένας λόγος χρειάζεται να πληρεί τρία κριτήρια:
την αλήθεια, την αγάπη και το ώφελος της ψυχής.”
Πόσες από τις ειδήσεις, τα σχόλια και τις επικρίσεις, που ακούγονται και δημοσιεύονται καθημερινά για την Ι.Μ.Μ Βατοπαιδίου, ανταποκρίνονται… στα κριτήρια αυτά; Πόσα από τα λόγια αυτά αποδίδουν την αλήθεια; Πόσα λέγονται με αγάπη; Πόσα ωφελούν τις ψυχές αυτών που τα ακούν ή τα διαβάζουν; Σε άμμεση συνάφεια με τα ανωτέρω, γράφτηκαν μερικές απλές σκέψεις.

1) Ο κάθε άνθρωπος είναι υπόλογος για τις πράξεις του απέναντι στον Θεό.

2) Εάν θέλει να πορευθεί στον δρόμο του Θεού, έχει έναν πνευματικό πατέρα, τον οποίο συμβουλεύεται και στον οποίο υπακούει. Εάν είναι μοναχός, ωφείλει υπακοή μέχρι θανάτου.

3) Ο πνευματικός πατέρας διακρίνει πιο είναι το σωστό και συμβουλεύει. Μπορεί για το ίδιο ακριβώς θέμα, σε μία περίπτωση να δώσει μία ορισμένη συμβουλή και σε μία άλλη περίπτωση να δώσει μία διαφορετική συμβουλή. Ή μπορεί διαφορετικοί πνευματικοί πατέρες να δώσουν για το ίδιο θέμα διαφορετικές συμβουλές.

4) Ευθύνη του καθενός είναι (εάν επέλεξε τον δρόμο του Θεού) να αγωνίζεται για την σωτηρία της ψυχής του και να μην αναμιγνύεται απρόσκλητα (και μάλιστα αδιάκριτα) σε θέματα που αφορούν στην υπακοή και στην πνευματική πορεία του αδελφού του. Ο κάθε ένας είναι υπόλογος για την υπακοή και την πνευματική πορεία του μόνο απέναντι στον Θεό και στον πνευματικό του πατέρα.

5) Μήπως είναι κατάκριση και υπερηφάνεια το να βγαίνει κάποιος δημοσίως και να λέει ότι: “εγώ έπραξα με αυτόν τον τρόπο και κάνω το θέλημα του Θεού, ενώ ο αδελφός μου έπραξε με διαφορετικό τρόπο και δεν κάνει το θέλημα του Θεού”; (Το ίδιο, δηλαδή κατάκριση και υπερηφάνεια γίνεται ακόμη και όταν κάνει αυτή την σκέψη – λογισμό, χωρίς να την δημοσιοποιήσει).

6) Μήπως στην περίπτωση της δημοσιοποήσεως της σκέψης του κάνει βαρύτερο αμάρτημα επειδή, μεταξύ των άλλων συνεπειών, οδηγεί και άλλους στην κατάκριση του αδελφού;

7) Μήπως το αμάρτημα γίνεται ακόμη βαρύτερο, στην περίπτωση που ο αδελφός είναι αθώος (συκοφαντίες) ή ενδεχομένως και θύμα δολοπλοκιών; (Συνήθως τις δολοπλοκίες δεν τις γνωρίζει ούτε αυτός που μιλάει δημοσίως κατά του αδελφού του, ούτε αυτοί που τον ακούν, αλλά ούτε και αυτός που υφίσταται την δημόσια κριτική – κατάκριση. Τις δολοπλοκίες τις γνωρίζουν μόνο αυτοί που τις σχεδιάζουν και τις εφαρμόζουν.)

8) Κλείνοντας το σύντομο σχόλιο, θα ήταν καλό να δούμε λίγα σχετικά χωρία από την Καινή Διαθήκη.

– Ιησούς Χριστός:
“Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε”
(μην κρίνετε, για να μην κριθήτε – Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 7, στ. 1).

– Απόστολος Παύλος:
“συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην;”
(ποιός είσαι εσύ που θα κρίνης έναν ξένο υπηρέτη; – Επιστολή προς Ρωμαίους, κεφ. 14, στ. 4)

“μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε”
(εργασθείτε με φόβο Θεού και δέος για τη σωτηρία σας – Επιστολή προς Φιλιππησίους, κεφ. 2, στ. 13)

Ένας μεγάλος αμαρτωλός.

(Χρήστος Ταγαράκης)