«Υγιείς πνευματικές φωνές»…

Την αφορµή για να διατυπώσω γραπτώς τις σκέψεις µου έδωσε το τηλεφώνηµα ενός προσφιλούς προσώπου που µε ρώτησε µε περισσή ευθύτητα: «Δεν µου λες ο Εφραίµ έχει δικό του ελικόπτερο για να µετακινείται;». Θεώρησα απόλυτα λογική την ερώτηση δεδοµένου ότι η συγκεκριµένη είδηση αφήνει το υπονοούµενο ότι η Μονή έχει στην ιδιοκτησία της ελικόπτερο για να µετακινείται ο ηγούµενος της. Από όσα όμως καλώς γνωρίζω δεν υφίσταται τέτοιο ιδιοκτησιακό καθεστώς τουλάχιστον για τη Μονή η για τον ηγούµενο της. Είναι κατανοητό ότι η ερώτηση είχε πηγή πληροφορίες…

που µεταδίδουν τα Μ.Μ.Ε. την τελευταία αυτή περίοδο σχετικά µε την Μονή Βατοπαιδίου σχετικά µε το πώς µετακινείται ο ηγούµενος Εφραίµ.
Κλείνοντας την τηλεφωνική συνδιάλεξη άρχισαν να γυρίζουν στο µυαλό µου διάφορες σκέψεις τις οποίες µέσα από αυτήν την ιστοσελίδα θα ήθελα να τις µοιραστώ µε τους αναγνώστες της. Γνωρίζοντας πολλές από τις δραστηριότητες της Ιεράς Μονής όπως:

– Τα διήµερα η τριήµερα συνέδρια που έχει οργανώσει η Μονή Βατοπαιδίου σε διάφορες αίθουσες εκδηλώσεων της Αθήνας µε θέµατα βίων των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας µας είτε µε βιώµατα από γέροντες του Αγίου Όρους που πραγµατικά θα έπρεπε να ήταν οι διδαχές τους παράδειγµα για βιώµατα στην ζωή µας.

– Τις εκδηλώσεις και εκθέσεις βυζαντινών εικόνων.

– Το μεγάλο εκδοτικό ιεραποστολικό έργο, αλλά και την υποστήριξη πνευµατικού και επιστηµονικού έργου µέσω του περιοδικού ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ.
– το αναστηλωτικό έργο που γίνεται στο ίδιο το κτηριακό συγκρότηµα του µοναστηριού από έµπειρους επιστήµονες διαφόρων ειδικοτήτων (αναστηλωτές αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους, µηχανικούς άλλων ειδικοτήτων, συντηρητές, κ.α.) το οποίο έχει πιστοποιηθεί από βραβεύσεις ευρωπαϊκών φορέων.
– Το σιωπηλό φιλανθρωπικό τους έργο.

Tο πρώτο που σκέφτηκα ήταν:

– Που βρίσκονταν τα Μ.Μ.Ε. τόσα χρόνια για να προβάλουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες;
– Έστω και αυτήν τη στιγµή που προβάλλονται µονοµερώς τα τόσα αρνητικά σηµεία για τη συγκεκριµένη Μονή δεν έπρεπε να αναφερθούν και τα θετικά του έργου της για την αντικειµενικότητα της πληροφόρησης; Αυτά δεν αποτελούν ειδήσεις;

Ένας άλλος προβληµατισµός που είχα ήταν αν µια από αυτές τις εταιρίες δηµοσκοπήσεων έκανε έρευνα µε ερώτηµα: «Ο σύγχρονος άνθρωπος σε αυτήν την τόσο πλούσια από υλικά αγαθά κοινωνία µας είναι ευχαριστηµένος µε τη ζωή που κάνει;» Πολύ φοβάµαι µε βάση την καθηµερινή µου επικοινωνία µε συνάνθρωπους µας ότι τα ποσοστά απογοήτευσης θα ήταν αποκαρδιωτικά υψηλά. Άραγε γιατί; Μήπως πρέπει προβληµατιστούµε σαν ώριµοι άνθρωποι προκειµένου να αυτοδιορθώσουµε τον τρόπο ζωής µας; Μήπως αυτός ο τρόπος που ίσως ψάχνουµε όλοι µας είναι κάτι πολύ απλό που δεν µας δίδεται σαν πληροφορία και απλά παρασυρόµενοι µεταξύ µας (αντιγράφοντας ο ένας τον άλλον) ακολουθούµε ένα λανθασµένο τρόπο ζωής χωρίς καµία ποιότητα; Τέλος ποιες πνευµατικές µορφές αναδεικνύει σήµερα η εποχή µας; Θυµάµαι πολύ καλά στα νεώτερα χρόνια της ζωής
µου ποιητές λογοτέχνες και γενικότερα πνευµατικούς ανθρώπους που σήκωναν αυτό το βάρος της εγρήγορσης και του πνευµατικού επιπέδου της κοινωνίας µας. Δεν χρειάζεται να κατονοµάσω ορισµένους δεδοµένου ότι στο µυαλό του ο καθένας από εµάς εύκολα θα φέρει κάποια ονόµατα. Σήµερα πόσα τέτοια ονόµατα διανοουµένων εν ζωή ή οµάδων διαθέτουµε εύκαιρα; Αυτό δεν πρέπει να µας προβληµατίσει; Μήπως οδηγηθήκαµε σαν κοινωνία σε ένα λήθαργο από τα καταναλωτικά αγαθά και άλλους λόγους ώστε να δεχόµαστε τις κατευθυνόµενες πληροφορίες που µας προσφέρουν και αντιδρούµε σε όποιον προσπαθεί να µας αφυπνίσει; Τέλος αυτές οι σκέψεις µε έχουν βάλει σε µια αγωνία:

– Εµείς οι ενεργείς γενιές (από 30-60 ετών) τι θα παραδώσουµε στις επόµενες γενιές;
– Άραγε καλλίτερη κοινωνία από αυτή που παραλάβαµε ή χειρότερη;
– Ποια η ευθύνη µας γι’ αυτό;

Οφείλουµε να ευαισθητοποιηθούµε σε οποιαδήποτε κίνηση που συµβάλλει στην πνευµατική καλλιέργεια και αφύπνιση της κοινωνίας µας και πιστεύω ότι και στην υπόθεση µε την Μονή Βατοπαιδίου η αντικειµενικότητα στη διάθεση και στην κριτική των πληροφοριών υπό αυτό το πρίσµα πρέπει να το εξετάσει.

Πολύ φοβούµαι ότι αν δεν αφήσουµε να υπάρχουν «υγιείς πνευµατικές φωνές» στην κοινωνία µας τότε δεν έχουµε µέλλον. Διότι η κοινωνία µας αν µέχρι σήµερα εχει επιζήσει είναι λόγω των ιδανικών της και λόγω των δεσµών της µε την παράδοση και τον Ελληνορθόδοξο Πολιτισµό µας. Αυτό είναι µη αµφισβητούµενο σήµερα και χαρακτηριστική είναι η δήλωση του πρώην υπουργού των Η.Π.Α. Henri Kissinger για την ελληνική κοινωνία:

Ουάσινγκτον Σεπτέµβριος 1974 (απόσπασµα από οµιλία)
«The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East»
(Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουµαντάρονται. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να χτυπήσουµε βαθιά µέσα στις πολιτισµικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουµε να τους αναγκάσουµε να συµβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουµε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισµικά και ιστορικά αποθέµατα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουµε τη δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι µπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουµε τα εµπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια µας στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, και τη Μέση Ανατολή).
Με εκτίµηση προς του αναγνώστες για το χρόνο που αφιέρωσαν να διαβάσουν αυτές τις σκέψεις εύχοµαι ταχύτατα να παρέλθει αυτή η κρίση και να υπάρξει περισσότερο πνευµατικό και κοινωνικό έργο πράγµα το οποίο αυτή τη χρονική στιγµή έχει απόλυτη ανάγκη η ελληνική κοινωνία.

Π. Δ. ΚΡΥΦΟΣ
Ηλεκτρολόγος – Μηχανολόγος