Ο λόγος περί Βατοπεδίου

“Μέγα Σκάνδαλο” και πάλι στην επικαιρότητα. Αυτή τη φορά στόχος το Άγιον Όρος. Με πρόσχημα τις οικονομικές δραστηριότητες της Μονής Βατοπεδίου – για τις οποίες δεν γνωρίζουμε ακόμη ποια είναι η πραγματικότητα – βρήκαν ευκαιρία οι γνωστοί δημαγωγοί και τα καλοπληρωμένα όργανα τους να εμμέσουν δηλητήριο για την «κιβωτό της Ορθοδοξίας», αλλά και όλη την Εκκλησία. Αναμασώντας για μια ακόμη φορά τα περί Εκκλησιαστικής περιουσίας, ακούμε και πάλι τα χιλιοειπωμένα λόγια τους με τα οποία το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους αισθήματα για την Εκκλησία του Χριστού και να ξεσηκώνουν κάποιους αφελείς αποπροσανατολίζοντας έτσι την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της πατρίδας μας.

Δεν γνωρίζουμε πόσα και ποια είναι τα λάθη των εμπλεκομένων σ’ αυτήν την υπόθεση. Η δικαιοσύνη ερευνά, δεν θα ήταν κακό να περιμένουμε τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας και μετά να κάνουμε τις κρίσεις μας. Σπεύδουμε και λέμε λόγια – άλογα, χωρίς φρόνηση χωρίς σοβαρότητα. “Να δοθεί η Εκκλησιαστική περιουσία στους απόρους” ακούμε από πολλούς και κυρίως από φορείς της πολιτικής εξουσίας που ενώ έχουν ή είχαν στα χέρια τους τις τύχες των ακτημόνων, αλλά και όλου του ελληνικού λαού δεν έκαναν τίποτε γι’ αυτό. Οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί και αυξάνονται και οι ακτήμονες το ίδιο. Διερωτόμεθα γιατί αυτό που ζητούν από την Εκκλησία δεν το ζήτησαν ποτέ από το κράτος ή από άλλους κοινωνικούς και πνευματικούς φορείς που διαθέτουν τεράστιες περιουσίες;

Γιατί το κράτος δεν αξιοποιεί την περιουσία του ώστε να πάψουν να υπάρχουν ακτήμονες και άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Τόσα κρατικά ακίνητα ρημάζουν κυριολεκτικά χωρίς να αξιοποιούνται και παράλληλα κατάσχονται περιουσίες ανθρώπων γιατί δεν μπόρεσαν να πληρώσουν μια δόση του δανείου τους στην τράπεζα με αποτέλεσμα να ζημιωθεί ο «μεγαλοκαρχαρίας» ιδιοκτήτης της τραπέζης που κάποιες φορές είναι το ίδιο το κράτος. Γιατί αυτό θα πρέπει να γίνει μόνο απ΄ την Εκκλησία; Ασφαλώς όχι από αγάπη προς τους φτωχούς ακούγονται όλα αυτά, αλλά με στόχο την αποδυνάμωση και ή δυνατόν την εξαφάνιση από το προσκήνιο της Εκκλησίας. Είναι βέβαιο πως χωρίς περιουσιακά στοιχεία οι εκκλησίες μας και τα μοναστήρια μας θα καταδικαστούν σε μαρασμό και κυρίως στην τόσο χρήσιμη για πολλούς σιωπή!

Πόσοι άραγε άστεγοι θα είχαν βρει στέγη στα περίφημα Ολυμπιακά ακίνητα τα οποία χρυσοπληρώσαμε; Πόσοι άστεγοι θα μπορούσαν να βρουν στέγη στις εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις ανά την Ελλάδα; Τρανό παράδειγμα για μας που κατοικούμε στην Σαλαμίνα το νησάκι του Αγίου Γεωργίου. Όλα αυτά τα οικήματα που καταρρέουν από τον χρόνο και την εγκατάλειψη, πόσες οικογένειες φτωχών συνανθρώπων μας θα μπορούσαν να είχαν στεγάσει; Γι’ αυτά κανείς δεν μιλά. Αν ήταν της Εκκλησίας τότε σίγουρα θα μιλούσαν.

Πόσοι άραγε άστεγοι και άνεργοι συμπατριώτες μας θα είχαν ανακουφιστεί αν τα 10.000.000 € που εισέπραξε η περιβόητη «Μαντόνα» από τους σχεδόν 80.000 Έλληνες που τις τα πρόσφεραν απλόχερα, είχαν δοθεί στους φτωχούς και πονεμένους; Εκτός κι αν πιστεύουμε πως η φιλανθρωπία είναι καθήκον μόνο της Εκκλησίας και δεν αγγίζει αυτή η εντολή του Θεού τα δικά μας πορτοφόλια.

Αν η Μονή Βατοπεδίου είχε αφήσει την περιουσία που κατέχει από αιώνες να ρημάζει θα την κατηγορούσαν γι’ αυτό. Τώρα που την αξιοποίησε πάλι την κατηγορούν.

Σίγουρα κάποια λάθη έγιναν και κάποιες υπερβολές. Όμως μας δημιουργείται το ερώτημα, είναι άραγε αυτός ο λόγος του θορύβου; Μήπως το Βατοπέδι αλλά και όλο το Άγιον Όρος ενοχλούν με την Ορθόδοξη παρουσία τους και την ιεραποστολική τους δράση; Μήπως κάποιοι φοβήθηκαν την ενδεχόμενη προσχώρηση στην Ορθοδοξία του Διαδόχου της Μεγάλης Βρετανίας, ο οποίος θα γίνει και αρχηγός της Αγγλικανικής “Εκκλησίας” γεγονός που θα έφερνε τα πάνω κάτω ανά την υφήλιο, και τα έβαλαν με τον Γέροντα Εφραίμ;

Μήπως τελικά με όλα αυτά σηκώνουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας κατά το γνωστό γνωμικό; Με τι «μούτρα», όπως λέει και ο λαός, θα τολμήσουμε να πούμε στους Τούρκους, στους Εβραίους και τους Άραβες, “κάτω τα χέρια” από τις περιουσίες των Πατριαρχείων μας Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας όταν εμείς δείχνουμε πρώτοι τον δρόμο;

Η Εκκλησία, μέρος της οποίας είναι και τα μοναστήρια μας, είχε από την αρχή της παρουσίας της στον κόσμο, έχει ανά τους αιώνες και πρέπει να έχει, περιούσια για να μπορεί να επιτελεί τους ιερούς σκοπούς της, ένας από αυτούς είναι και η φιλανθρωπία. Όσοι θεωρούν την Εκκλησία φιλανθρωπικό ίδρυμα αυτοί την αδικούν και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει στα αλήθεια Εκκλησία. Ας διαβάσουμε με προσοχή το Ευαγγέλιο και τους Πατέρες που το ερμηνεύουν αυθεντικά και τότε θα μάθουμε πολλά, θα σκεφτόμαστε καλύτερα και θα μιλάμε λιγότερο.

π. Δημήτριος

Πηγή : “Η ΟΔΟΣ”

Τριμηνιαίο Δελτίο Ορθοδόξου Πνευματικής οικοδομής και ενημέρωσης.

Συντάσσεται από ομάδα Ορθοδόξων νέων.Υπεύθυνος εκδόσεως: Πρωτ/ρος Δημήτριος Παπαδάκης. Εφημ. Ι.Ν. Αγ. Βαρβάρας Σαλαμίνας